Onze eerste etappe op onze rondreis door Suriname was Palumeu: een indianendorpje diep in de binnenlanden van Suriname! Ongeveer 270 kilometer ten zuiden van Paramaribo. Na een vliegtocht van ongeveer 90 minuten landen wij op een grasveldje (vliegveld Vincent Faijks) en werden daar begroet door de kinderen uit het dorp. De indianen in Palumeu behoren tot 3 verschillende stammen: de Trio-, de Wajana- en de Akurio indianen.
Reisorganisatie METS organiseert deze bestemming vanuit Paramaribo. Deze vorm van eco-toerisme is zeer goed georganiseerd. We vertrokken met een toestel vanaf vliegveld Zorg en Hoop bij Paramaribo. De indianen ter plaatse hebben een bron van inkomen en het is de bedoeling dat al het afval weer mee terug gaat naar de stad. Indianen verhuren zich als bootsman of als gids. Ze verkopen handgemaakte souvenirs en natuurlijk moeten de toeristen ook eten en drinken.
Onze bagage ging met een kruiwagen naar de grootste hut en daar maakten we kennis met de indianen. Eerst moest iedereen zich voorstellen en wat je deed in het dagelijks leven. We maakten hier ook kennis met Michael Hooglied; onze gids voor de komende dagen in de jungle. We kregen onze hutten toegewezen. Wij hadden de een na laatste.
Elke dag stonden we vroeg op (meestal waren we al gewekt door het gebrul van groepen brulapen die aan de overkant van de rivier contact zochten met elkaar). Elke dag gingen we met een korjaal een eind de rivier op om te zwemmen of de jungle door te trekken. Op een middag hadden we het geluk om in een bocht van de rivier een jaguar te zien die de rivier over zwom. Deze dieren zijn zo schuw dat je ze eigenlijk zelden ziet. Een erg mooie tocht is b.v. naar Poti Hill (2 uur lopen). Een enorme granietheuvel middenin het oerwoud. Bovenop hadden we een geweldig uitzicht op het Kasikasima gebergte en de Rosevelt Piek (710 meter).
‘s Avonds was er een kampvuur en een lekker koud drankje. We luisterden naar verhalen over Nanzi de spin. Ook hebben we enkele indiaanse dansen geoefend. Toen we diep in de nacht met een lampje ons hutje opzochten ontdekten we een gigantische vogelspin tegen het palmendak, boven onze klamboe.
Palumeu is een fantastisch vakantie-oord. Het is er heerlijk rustig en de omringende jungle is betoverend. Blauwe vlinders, brulapen, schitterende vogels enz.
Contact met de indianen hadden we nauwelijks. Ze zorgen dat we alles op tijd krijgen, maar verder houden ze het contact een beetje af. We hebben nog een schooltje bezocht wat naast het dorp ligt. Vreemde gewaarwording dat kleine kinderen (in schooluniform) Nederlandse woorden leren terwijl ze onder elkaar in indiaanse talen spreken. De twee onderwijzeressen kwamen uit de stad. Als het enigszins mogelijk was gingen ze een weekend naar de stad.
‘s Avonds zijn we uitgenodigd in het dorp. We kregen daar eten en drinken aangeboden (peprewatra en kasiri). Weigeren zou onbeleefd zijn dus iedereen dronk een slokje uit de kalebas die rondging. De kasiri wordt gemaakt door de vrouwen van het dorp. De hele dag kauwen ze op cassave en spugen de fijngemalen pulp in een bakje. Hier gaat het gisten en ontstaat de typische smaak. De soep (peprewatra) was erg sterk en heet. Onze gids nam een tweede kalebas waar wij beleefd bedankten. Er was gelegenheid tot het stellen van vragen aan de Granman. Hij vertelde het verhaal van het vliegtuigje wat nabij het dorp in de rivier is gestort in 1959. Met een korjaal zijn we er langs gevaren en je ziet het wrak onder het wateroppervlak goed liggen. Het vliegveld van Palumeu is genoemd naar de piloot Vincent Faijks van dit vliegtuig. Daarnaast waren er ook de verhalen over het jungle commando van Brunswijk in de jaren tachtig.
Ons verblijf in Palumeu was natuurlijk veel te kort en met weemoed in ons hart vertrokken wij richting Awarradam. De overige leden van onze groep gingen zelfs al terug naar de stad.
Wij hadden als het ware een overstap op het vliegveldje van Djumu. Dit vliegveld is niet meer dan een grasveldje met een grote Mangoboom met een bankje eronder. Meer heb je ook niet nodig. Korte tijd zijn we in het dorpje geweest om te wachten tot het vliegtuigje uit Paramaribo weer terug zou zijn om ons naar Awarradam te brengen.