“unspoiled Queen”
In de zomer van 1993 zijn we enkele dagen op Saba geweest. Saba is een eiland tussen de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee, het is een deel van de Nederlandse Antillen, en tevens het kleinste eiland van de Bovenwindse Eilanden, 13 km2, met ongeveer 1100 inwoners. Het hoofdstadje heet “The Bottom”. Saba werd in 1632 door de Hollanders in bezit genomen. Het eiland heeft de status van autonoom eilandgebied en wordt bestuurd door een bestuurscollege, bestaande uit een gezaghebber en twee gedeputeerden; de eilandsraad bestaat uit vijf leden.
Het eiland bestaat hoofdzakelijk uit de uitgedoofde vulkaan Mount Scenery (867 m) Dit is officieel het hoogst gelegen punt van Nederlands grondgebied. De hellingen van de berg lopen steil af naar de zee. Saba is begroeid met een vochtig-tropische vegetatie (secundair regenwoud). Het landen op het vliegveldje van Saba is spectaculair. De baan op Flat-Point is slechts 200 meter en is pas in 1960 aangelegd.
Op Saba wonen hele vriendelijke mensen en criminaliteit bestaat er eigenlijk niet. Economisch gaat het er niet zo goed meer sinds de afschaffing van het z.g. rijbewijstoerisme. De meeste toeristen komen nu ‘s morgens aan, beklimmen de vulkaan en gaan ‘s avonds weer terug naar St. Maarten of door naar St. Eustatius. Er wordt dus nauwelijks meer verdiend aan de toeristen. Geen wonder dat iedereen je kent als je enkele dagen langer blijft; men denkt meteen dat je er bent komen wonen. Toch staat het duiktoerisme niet echt in de kinderschoenen. Bij de haven zijn 2 á 3 duikscholen. Er wordt gedoken op 26 plaatsen rond het eiland en deze zouden behoren tot de mooiste van de Caribische zee. Zie de Saba duikplaatsen. Wij hebben er niet gedoken.
Wij vonden het een geweldig eiland en we komen er zeker nog eens terug. Misschien gaan we wel emigreren naar Saba als we met pensioen zijn.
